soleimani jameaecinema.ir ۰۴ اسفند ۱۳۹۵ دیدگاه ۲۹
انبوه فیلمهای تلخ و سیاه اجتماعی جای خالی سینما را در این جشنواره پیش چشم آورد که این نگرانکننده بود. همچنین این سوال که فیلمساز تا کجا وظیفه دارد آلام و کاستیهای اجتماعی را بیان کند، نکتهای بود که به کرات مطرح شد؛ با اینکه این سوال فرعیتر را نیز باید پرسید که اگر پاسخ پرسش بالا به فرض مثبت باشد، آن وقت آیا معضلات و کمبودهای جامعه تنها در خیانت و قضاوت خلاصه میشود؟ اگر پاسخ این نیز مثبت باشد آیا تا این حد فراگیر است که چنین حجمی از آثار را در بر بگیرد؟ وظیفه کسانی که رصد سینمایی را مسئول هستند چیست؛ و این افراد کی و کجا باید این تلخی و یأس را متعادل و نسبی جلوه دهند؟ البته شاید هم ماجرا بودارتر و موضوع کمی حادتر است؛ اینکه آیا مانیفستی در پشت این سیل از تمهای حزن در میان است و جریان سینما با تأثیرگذاری بیبدیلش میخواهد در هدایت سلیقه و عمل جامعه نقشی مستتر ایفا کند؟
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!