baran ghatar.com ۱۵ مرداد ۱۳۹۷ دیدگاه ۱۶۱۸

فیلم سینمایی دختری با کفش های کتانی سال ۱۳۷۷ ساخته شد؛ سالهایی که پرداختن به چنین سوژه هایی دل شیر می خواست و به نوعی تابو حساب می شد؛چه، از زمان ساخت و پخش این فیلم جنجال های زیادی برای آن ایجاد شد.
 
رسول صدرعاملی حالا اما به نکات جالبی درباره ساخت این فیلم اشاره می کند. او می گوید ایده ساخت دختری با کفش های کتانی از تیتر یک یادداشت شروع شد. یادداشتی که اول تیترش آمد و بعد هم متنش و بعد او متوجه شده که می شود برای این یادداشت فیلم نامه ای نوشت و آن را ساخت.
 

صدرعاملی برای این منظور به سعید مطلبی مراجعه می کند تا در نوشتن فیلم نامه کمک حالش باشد. سعید مطلبی هم به او می گوید یکی از شاگردان من استعداد بسیار خوبی در فیلمنامه نویسی دارد پیشنهاد می کنم با او کار کن؛ نام آن شاگرد با استعداد کسی نبوده جز پیمان قاسم خانی که بعدا یکی از نویسندگان فیلمنامه دختری با کفش های کتانی نام می گیرد.
 
نکته جالب دیگری که رسول صدرعاملی به آن اشاره می کند درباره پایان بندی فیلم است. او برای دختری با کفش های کتانی دو پایان بندی ضبط می کند.
 
یکی همین است که در محله کولی ها است و پخش شده و همه دیده اند. اما یک پایان بندی دیگری هم بوده که در فرودگاه مهرآباد تهران ضبط شد اما هیچ گاه پخش نشد.
 
در این پایان بندی پخش نشده فیلم سینمایی دختری با کفش های کتانی نقش اول فیلم یعنی همان دختری که از خانه فرار کرده شب به فرودگاه می رود،آنجا دختر فراری دیگری به او آموزش می دهد که اگر می خواهد در فرودگاه به او مظنون نشوند باید کنار یک خانواده بنشیند و هدفمند راه برود.
 
رسول صدرعاملی البته صادقانه اعتراف می کند دوست داشته پایان بندی فیلم دختری با کفش های کتانی همانی باشد که در فرودگاه روی داد و در فینال فیلم قرار نگرفت.
 
در تیتراژ پایانی فیلم دختری با کفش های کتانی از منیژه حکمت-مادر پگاه آهنگرانی- به عنوان مشاور یاد شده، کاش مجری برنامه از رسول صدرعاملی این سوال را هم می پرسید که نقش منیژه حکمت در معرفی بازیگر نقش اول این فیلم چقدر بوده و اصولا اگر مادر پگاه آهنگرانی در سینما حاضر نبود او می توانست ۲۰ سال پیش نقش اول یک فیلم ساختارشکن را بازی کند؟