cesar nice-book.persianblog.ir ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ دیدگاه ۱۹
یک رُمان سورئال از آمریکای لاتین که در تمام طول مسیر خواندنش در یک فضای خاکستری و دوزخ گونه قرار دارید. “پدرو پارامو” در واقع شخصیت داستان نیست، بلکه موقعیت جغرافیایی است که اتفاقات رُمان در آنجا می گذرد. پدرو پارامو ــ مالک سرزمین کومالا ــ با توجه به اینکه رهبر و بالاترین قدرت در سرزمین خود است، نسبت به سعادت و خوشبختی سرزمینش مسئول است، حال اما “پارامو” به معنی “منطقه متروکه” میراثی جز نیستی برای سرزمینش ندارد.
ُرم رمان بسیار پیچیده و از هم گسسته است و این امر به این علت است که داستان تماماً از خاطرات شخصیت هایی روایت می شود که انسانهای به مراتب بهم ریخته و آشفته ای هستند.
خوان رولفو در مصاحبه ای که در پایان کتاب ضمیمه شده است، کومالا (سرزمین ِ رُمان) را این‌طور توصیف می‌کند: «جایی که زندگان، اگر چیزی از آنان باقی مانده باشد؛ از مردگان متمایز نیستند. کومالا سرزمینی کسالت‌بار، چیزی بیش از گودالی در یک نقطه از چشم‌انداز دشت نیست، با این همه برای آنان که به دام افتاده‌اند گودالی سوزان میان تپه‌هاست که بر زغال‌های سوزان زمین، در دهانه دوزخ قرار دارد، جایی که تنها سایه‌ای از زندگی برجاست».
اما در میان این همه…
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!