tanhaaa magiran.com ۰۸ تیر ۱۳۸۸ دیدگاه ۲۴
براي آناني که حرف الفبا را با اين واژه‌ها مشق کردند، «ب» مثل بسيج، «ج» مثل جانباز، اين واژه‌ها چه خاطراتي را در ذهن شان زنده مي‌کند؟
تنها پرسش است و هر آنکه اين پرسش‌ها را به خود گرفت، کاش همت کند و بي‌تاختن به پرسشگر، پاسخ دهد چرا اين روزها خيل عظيمي از هم نسل‌هاي من دلش براي برادراني که برايش در برابر نا امني‌ها سينه سپر مي‌کرده‌اند، تنگ شده است؟ بسيجي که من مي‌شناسم، همان است که در روزهاي نوجواني نسل من «بسيج» مي‌شد براي هر چه ويراني و هرکه بارش زمين مانده بود، دو دل نمي‌ماند و بي‌ترديد دست نياز به سمت پايگاه‌هاي مردمي دراز مي‌کرد و مي‌دانست مي‌شود توقع داشت از جمعي که بده و بستان‌هاي سياسي و اقتصادي در قاموس‌اش بيگانه است. در روزهاي سخت و شرايط دشوار است که سلايق مختلف، داوطلبانه زير يک سقف مي‌نشينند و بي‌آنکه وصل به مرکز قدرت باشند با اتکا به سرمايه مردمي از چنان قدرتي برخوردار مي‌شوند که گاهي قدرت‌ها نيز گوشه چشمي به قدرت عظيم اين نيروها دارند.
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!