آقای امیرعبداللهیان! کسی برای قهوه نوشیدن به وین نرفته بود
suzan ghatar.com ۱۲ مهر ۱۴۰۰ دیدگاه ۲۵۱
«۸سال یا ۵ سال و نیم پیش کسی برای قهوه نوشیدن»به ژنو، لوزان یا وین نرفته‌بود.
به یاد دارم که در جریان یکی از ادوار پایانی رایزنی‌ها در وین، علی‌اکبر صالحی با وجود بیماری شدید که کاهش وزن محسوس او را به دنبال داشت خود را به «کوبرگ» برای مذاکره رسانده‌بود.
با چندتن از خبرنگاران درخواست جلسه «خبری غیررسمی» با او را مطرح کرده و جلسه تشکیل شد.صالحی به شدت رنگ‌پریده بود و به قدری به سختی نشسته بود که از درخواست جلسه خجالت کشیدیم.
قبل و بعد از آن جلسه، ساعت‌ها با «ارنست مونیز» بحث و جدل کرد و نتیجه آن جلسات، حفظ و حتی توسعه برنامه هسته‌ای ایران شد که امروز آقایان از آن به عنوان «کارت امتیاز» یاد می‌کنند.
در لوزان شاهد بودیم که سرگئی لاوروف دائما با صورتی عصبانی و چهره‌ای خسته در حالی که ظریف و کری بیش از ۱۵ ساعت مذاکره با دعواهایی که بعدها شرح آن در کتاب مذاکره‌کنندگان آمریکایی( قابل مطالعه برای حسین شریعتمداری) آمد، را پشت سر می‌گذاشتند به طبقه پایین هتل مراجعه و البته نوشیدنی جز قهوه میل می‌کرد!
نتیجه ۱۳ سال مذاکره و مقاومت در پرونده هسته‌ای که هر ۲ در کلیت، سیاست نظام بود رسیدن به متنی بالغ بر ۱۰۰ صفحه و قطعنامه‌ای بود که امروز برای اجرای همان متن«نه کمتر و نه بیشتر» وعده بازگشت به وین را می‌دهند و می‌گویند ایران باید از منافع اقتصادی این توافق بهره‌مند شود.
مذاکره‌کنندگان ایران چه در «۸ سال قبل چه ۵ سال قبل چه ۱ سال قبل»،مذاکره‌کنندگان نظام جمهوری اسلامی بودند که رهبری آنها را «غیور، شجاع و امین» خواند و بارها گفتند« شما هم اگر از آنچه در مذاکرات می‌گذرد اطلاع داشتید، نظر من را تایید می‌کردید.»
وزیر امور خارجه دولت سیزدهم شب گذشته در یک گفت‌وگوی تلویزیونی گفته بود: به طرف مقابل گفتیم دولت جدید ایران به هیچ وجه به هشت سال و پنج سال و نیم قبل و یک سال قبل باز نخواهد گشت. ما نمی‌آییم پای میز مذاکره که با شما قهوه بنوشیم.
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!