nasour nasour.net ۲۹ دی ۱۳۸۷ دیدگاه ۱۰۹
کسب حق تحصیل و تلاش برای تأسیس مدارس دخترانه بخش مهمی از تاریخ مبارزات جنبش زنان در سراسر جهان – خصوصا در مراحل اولیه جنبش- بوده است؛ به عنوان مثال قانون فالو (Falloux) مصوب ۱۵ مارس ۱۸۵۰ که آزادی تعلیم و تربیت در فرانسه را تأمین کرد و تأسیس دبستان مخصوص دختران را در تمامی مناطقی که شمار ساکنانش از هشتصد نفر بیشتر بود را ضروری دانست، از اولین دستاوردهای مبارزات زنان در فرانسه محسوب می¬شد؛ دستاوردی که بسط و گسترش آن در موفقیتهای بعدی زنان فرانسوی نقشی به سزا داشت چنانکه زنان بهمرور توانستند با ورود به نظام آموزشی بخش عمدهای از حیطه مشاغل مهمی که در گفتار رسمی و باور عمومی «مردانه» تلقی میشد از جمله پزشکی و وکالت را از آن خود نمایند. زنان که بیشتر اوقات در تشکیلات آموزش خصوصی به کار تدریس مشغول بودند بهتدریج در دانشگاهها پذیرفتهشدند، لیزا کمونیز (۱۸۰۵-۱۸۶۵) از طرفداران سن سیمون در سال ۱۸۵۶(شش سال پس از تصویب قانون فالو) اولین انجمن جهت آموزش حرفهای زنان را بنیان نهاد، وی در سال ۱۸۶۲ نخستین مدارس حرفهای پاریس را گشود. هنوز هم نام او بر سردر این مدرسهها به چشم میخورد. اولین زن فرانسوی که در سال ۱۸۶۱ به اخذ دیپلم نایل آمد ژولی دوبیه بود. در آغاز قرن بیستم و در سال ۱۹۰۸، مادلن برس، نخستین پزشک زن کشور فرانسه بود و ژان شوین، وکیل مدافع دادگستری پاریس نیز نخستین وکیل زن در تمام اروپا به شمار میرفت. (مقاله ای از عسل اخوان)
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!