رفتارهای تکراری

dell ghatar.com ۱۶ خرداد ۱۴۰۲ دیدگاه ۲۱

این رفتارها شامل طیف وسیعی میگردد که به صورت مجموعه های مختلف و با شدت های متفاوت در میان افراد مبتلا به اوتیسم ظاهر میشوند.

رفتارهای تکراری در دو گروه دسته بندی میگردند. ۱-رفتارهای تکراری حرکتی نظیر بال بال زدن یا تکان دادن بدن، و ایجاد صداهایی مانند غرغر کردن یا تکرار عبارات خاص هستند.  ۲- رفتارهای تکراری شامل  برخی علایم مانند اصرار بر یکسانی روتین‌ها و تشریفات و علایق شدید به برخی موارد است.

رفتار های تکراری مختص اتیسم نبوده بلکه در موارد دیگری مانند سندرم رت، اختلال کم توجهی و بیش فعالی، اختلال وسواس فکری اجباری و اسکیزوفرنی نیز دیده میشود.

در ضمن این حرکات بخشی از رشد و نمو نوزادان و کودکان نیز بوده و برای درک نحوه عملکرد بدن و ایجاد حرکات ارادی هماهنگ مهم میباشند. ولیکن این حرکات، در افراد مبتلا به اٌتیسم شدیدتر بوده و پس از دوران کودکی ادامه مییابند. حتی گاهی اوقات افراد بزرگسال غیر مبتلا نیز ممکن است حرکات تکراری مانند تکان دادن پا، ریتم زدن با انگشتان روی میز، یا جویدن درپوش قلم را حین تمرکز از خود نشان دهند.

رفتارهای تکراری یکی از اولین علایم اتیسم هستند. اگرچه آنها در تمامی افراد در سراسر طیف اٌتیسم دیده می شوند، اما در افرادی که توانایی شناختی پایین‌تری دارند، شدید تر و بارزتر هستند.

«خود تحریکی»  به زیر مجموعه‌ای از حرکات تکراری مانند چرخش، تکان دادن دست یا صدا در آوردن اطلاق میگردد که مخفف عبارت رفتار خود تحریک‌کننده است. اصطلاحی بالینی که برخی از افراد متخصص اختلال طیف اٌتیسم آن را پذیرفته‌ و در مورد اهمیت آن صحبت کرده اند. البته بسیاری از محققان در حال حاضر از بکار بردن این اصطلاح به جهت اینکه می تواند پذیرش رفتارهای تکراری را توسط دیگران و جامعه مخدوش نماید و افراد مبتلا برای سرکوب آنها تحت فشار قرار گیرند، انتقاد می کنند.

در گذشته برخی از محققان عنوان کرده‌اند که رفتارهای تکراری راهی برای دوری از جهان پیرامون برای افراد مبتلا فراهم مینماید و برخی دیگر معتقد بودندکه این رفتارها صرفاً منعکس کننده یک سیستم عصبی بی نظم هستند. ولیکن در حال حاضر متخصصین و همچنین افراد مبتلا به اٌتیسم، طیف گسترده ای از عملکردها را توصیف کرده اند که رفتارهای تکراری برای آنها ارائه می دهند.

اگرچه ظاهرا بنظر میرسد که انجام این رفتارها فقط احساس خوبی ایجاد میکند، اما واقعیت فراتر از آن است. رفتارهای تکراری میتواند به افراد مبتلا راهی جهت بر طرف نمودن اضطراب، ایجاد یا حفظ آگاهی  از بدن خویش، تمرکز یا مقابله با احساسات طاقت فرسا را ارائه دهند و یا کمک کنند تا وضعیت ذهنی یا عاطفی خود را به دیگران منتقل نمایند.

یک رفتار ممکن است در افراد مختلف، یا حتی در یک فرد در زمان های متفاوت، بسته به موقعیت یا خلق و خوی وی، اهداف متفاوتی داشته باشند.

البته گاهی اوقات رفتارهای تکراری شدید یا مداوم افراد مبتلا را از درگیر شدن در فعالیت های مهم مانند یادگیری در مدرسه باز می دارد. و یا حتی گاهی منجر به آسیب رساندن به دیگران یا خود فرد میشوند، مانند زمانی که یک فرد مکرراً سر خود را به دیوار می کوبد.

متاسفانه با توجه به اینکه هنوز جامعه درک صحیحی از این رفتارها را نداشته و ممکن است عجیب تلقی گردند که میتواند پیامدهای اجتماعی جهت افراد مبتلا به اٌتیسم داشته و دوست‌یابی یا یافتن شغل را برای آنها دشوار‌تر سازد.

در واقع هیچ روش قابل اعتمادی برای درمان رفتارهای تکراری در اتیسم وجود ندارد. سالیان، پزشکان در درمان اتیسم بر حذف رفتارهای تکراری در افراد مبتلا تمرکز داشتند که گاهی اوقات شامل روش های افراطی میشد. اما بسیاری از پزشکان متخصص اکنون مطرح می کنند که این رفتارها نیاز به مداخله ندارند، مگر مواردی که منجر به آسیب فیزیکی به فرد مبتلا به اتیسم یا دیگران شوند.

در صورتیکه رفتاری باعث حواس پرتی یا مانع از شرکت فرد مبتلا به اٌتیسم در مدرسه یا فعالیت های دیگر شود، پزشک ممکن است راهکارهایی برای به حداقل رساندن اضطراب بکار گیرد یا رفتار آرام‌بخشی را جایگزین آن نماید که کمتر مخرب باشد.

در مورد رفتارهایی که دیگران ممکن است آن را عجیب و غریب تلقی نمایند، افراد مبتلا به اتیسم ممکن است نیاز به کمک داشته باشند تا راهبردهایی برای به تاخیر انداختن انجام آن رفتارها تا زمانی که تنها یا با افراد غیر قضاوت کننده باشند، بکار گیرند و مهم تر از همه راه حل در این مورد به این سادگی  است که دیدگاه جامعه در مورد این گونه رفتار های تکراری و نه افراد مبتلا به اٌتیسم، بایستی تغییر کند و مورد پذیرش جامعه قرار گیرد.

مترجم : دکتر هایده حائری

منبع: Cite this article: https://doi.org/10.53053/ERTG7729
 
موسسه گنجینه

رپورتاژ آگهی