0
mostafa farsnews.com ۰۳ خرداد ۱۳۸۹ دیدگاه ۲۰
همسر عزيزم! رنج و درد بزرگ من اين بود كه بر خلاف تو هر چه فكر كردم ديدم هيچ گاه در اين مدت نتوانستم همراه و همسر خوبي براي تو بوده باشم. صحبت‌هايت به من دلداري داد و بر اميد و شوقم افزود و از آن طرف به بعد بود كه ديگر دوريتان و جدايي از شما برايم سنگين نيامد و مي‌دانم تو با اين حرف‌ها و با اين همه تاكيد از لذت و راحتي در كنار هم بودنمان گذشتي و محروميت و رنج و فداكاري را پذيرفتي و بي‌شك شما ( تو و فرزندم) كه زندگي و لذت و راحتي و همه چيز هستيد بايد فراموش مي‌شديد تا من بتوانم رها شوم و به راهي پرافتخار گام بردارم.
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!