1
hamidr navaar.ir ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ دیدگاه ۱۴۳
شاملو که خود از اجتماعی‌ترین و سیاسی‌ترین شعرای زمان خود بوده است، از منتقدان سهراب سپهری به حساب می آید. او در مصاحبه‌ای این تضاد فکری را چنین بیان می‌کند: «زورم می‌آید آن عرفان نابه‌هنگام را باور کنم. سر آدم‌های بی‌گناه را لب جوی می‌برند و من دو قدم پایین‌تر بایستم و توصیه کنم که: “آب را گل نکنید!” تصورم این بود که یکی‌مان از مرحله پرت بودیم، یا من یا او. سپهری انسانی بود بسیار شریف و عمیقاً و قلباً شاعر. مشکل من و او این بود و هست که جهان را از دو مزغل مختلف نگاه می‌کردیم بی‌اینکه شیله پیله‌ای در کارمان باشد. زبان سهراب در تراز فروغ قرار می‌گیرد اما شعر او را من نمی‌پسندم. زبان و شعرش گاهی بسیار زیبا است اما باب دندان من نیست.
جدیدترین مطالب قطار وبگردی را از دست ندهید!